در دنیا انسان های متفاوتی وجود دارند که من با دو گروه از آنها نمی توانم دوست های خوبی باشم. یکی آن دسته انسانهایی که چون چند بعدی هستند فکر می کنند باید پیچیده باشند و دیگری انسان هایی که چون ساده هستند فکر می کنند باید تک بعدی باشند. نه چند بعدی ها لزوما پیچیده اند و نه ساده ها لزوما تک بعدی. بهترین آدم ها، انسان های چند بعدی ساده هستند. کسانی که بهترین دوست ها می توانند باشند.
شما چی فکر می کنید؟